اى همه آروزهایم!

شمار جمعه هااز حدفزون است.

اقلآ جمعه ی این هفته برگرد.

می‏دانم که تو نیز با گریه عقد برادرى بسته‏اى و حرمت آن را نیکو پاس میدارى.

میدانم که تو زبان ندبه را بیشتر از هر زبان دیگرى دوست می‏دارى . می‏دانم که تو جمعه‏ ها را خوب می‏شناسى و هر عصر آدینه خود در گوشه‏اى اشک می‏ریزى.

اى همه دردهایم! از تو درمان نمی‏خواهم که درد تنها سرمایه من در این آشفته ‏بازار دنیاست.

تنها اجابتى که انتظار آن را می‏کشم جماعت ناله ‏هاست; تنها آرزویى که منت‏ پذیر آنم،

خاموشى هر صدایى جز اذان «یا مهدى‏» است .